Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011
Πώς ο σοσιαλισμός προστάτεψε τους Χιλιανούς από τις επιπτώσεις του σεισμού
Την συμβολή πρακτικών που υιοθετήθηκαν κατά τη διακυβέρνηση της χώρας
από τον σοσιαλιστή Allende στην σωτηρία της Χιλής από τον πρόσφατο
σεισμό, επισημαίνει η Naomi Klein. Η ίδια αντιδρά σε κάθε προσπάθεια
οικειοποίησης των σωτήριων αυτών πρακτικών από οπαδούς άλλων οικονομικών
και πολιτικών θεωριών.
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
Η Ελλάδα αντιστέκεται στις τεχνικές του σοκ
Οι πολιτικοί στην Ελλάδα πλασάρουν ότι δεν είχαν άλλες επιλογές για να μην κάνουν θαρραλέες κινήσεις.
Η βραβευμένη συγγραφέας και δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν μιλάει στα «Επίκαιρα» για τις ιδέες που αναπτύσσει στο νέο της βιβλίο Το Δόγμα του Σοκ, την οικονομική κρίση και το συσχετισμό ανάμεσα στις ακραίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις της ελεύθερης αγοράς και τα βασανιστήρια. Για την Ελλάδα υποστηρίζει ότι αντιστέκεται στις τεχνικές του σοκ, καθώς έχει βαθιά ιστορική μνήμη και επιμένει ότι η χώρα έχει εναλλακτικές. «Δυστυχώς έχετε πολιτικούς που ευχαρίστως τονίζουν το αίσθημα των πολιτών ότι είναι αβοήθητοι και δεν έχουν άλλη επιλογή».
Η βραβευμένη συγγραφέας και δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν μιλάει στα «Επίκαιρα» για τις ιδέες που αναπτύσσει στο νέο της βιβλίο Το Δόγμα του Σοκ, την οικονομική κρίση και το συσχετισμό ανάμεσα στις ακραίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις της ελεύθερης αγοράς και τα βασανιστήρια. Για την Ελλάδα υποστηρίζει ότι αντιστέκεται στις τεχνικές του σοκ, καθώς έχει βαθιά ιστορική μνήμη και επιμένει ότι η χώρα έχει εναλλακτικές. «Δυστυχώς έχετε πολιτικούς που ευχαρίστως τονίζουν το αίσθημα των πολιτών ότι είναι αβοήθητοι και δεν έχουν άλλη επιλογή».
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
Νέες πληροφορίες για το Diablo III
Ενδεχόμενη beta το Σεπτέμβριο και πιθανή μεταφορά του στις κονσόλες.
Η Blizzard έκανε γνωστό πως σχεδιάζει μία beta για το Diablo III αυτό το Σεπτέμβριο και ότι εξακολουθεί να εργάζεται σκληρά για την κυκλοφορία του παιχνιδιού στα τέλη του έτους που διανύουμε.
Επίσης, αποκάλυψε ένα νέο επίπεδο δυσκολίας, ονόματι Inferno. Το Inferno, θα επιτρέπει στους παίκτες που έχουν φτάσει το ανώτατο επίπεδο 60, να πολεμήσουν με αντιπάλους επιπέδου 61.
Επιπλέον, ο εξοπλισμός στο Normal, Nightmare και Inferno επίπεδο δυσκολίας, θα διαφέρει σε εμφάνιση και στυλ.
Τέλος, η εταιρεία δήλωσε ότι εξετάζει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο μεταφοράς του Diablo III στις κονσόλες.
Δημήτρης Ζουμάς
Πηγή: www.gameover.grΠώς να εξαφανιστείς από το facebook και το twitter
Θέλεις να εξαφανιστείς από το facebook και το twitter; Τώρα μπορείς με τη «Μηχανή Αυτοκτονίας Web 2.0»
(Web 2.0 Suicide Machine), μία υπηρεσία που διαγράφει την ηλεκτρονική
σου παρουσία από οποιαδήποτε υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης.
web 2.0 suicide machine promotion from moddr_ on Vimeo.
Η «Μηχανή Αυτοκτονίας» δημιουργήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2009 και από τότε έχει πραγματοποιήσει περισσότερους από 1.000 εικονικούς θανάτους διακόπτοντας περισσότερες από 80.500 φιλίες στο facebook και αφαιρώντας περίπου 276.000 μηνύματα στο twitter, σύμφωνα με το περιοδικό Time.
Από τη στιγμή που θα δώσει κάποιος στην υπηρεσία τις πληροφορίες που έχει χρησιμοποιήσει για να εγγραφεί σε μια ιστοσελίδα (όνομα πρόσβασης και συνθημετικό), η «μηχανή» διαγράφει σταδιακά τα προφίλ του –μηνύματα στο twitter, επαφές στο myspace, φίλους στο facebook- με τον ίδιο τρόπο που μπορούν να το κάνουν και οι ίδιοι οι χρήστες χειροκίνητα. Αυτό που απομένει είναι ένας εύθραυστος ηλεκτρονικός σκελετός, ένα προφίλ χωρίς πληροφορίες.
Η «μηχανή» είναι τόσο δημοφιλής που υπάρχει και λίστα αναμονής. Η αιτία της δημοφιλίας της είναι η απλότητα με την οποία γίνεται η διαγραφή. Συνήθως όταν θέλει κάποιος να ακυρώσει το λογαριασμό του σε έναν ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης καλείται να συμπληρώσει κάποια ερωτηματολόγια. Επίσης, το προφίλ του και οι επαφές του δεν διαγράφονται, απλά μένουν αδημοσίευτες. Αντίθετα, η «Μηχανή Αυτοκτονίας» διαγράφει όλες τις πληροφορίες από τους σέρβερς των ιστοσελίδων. Ωστόσο, οι δημιουργοί της προειδοποιούν ότι «όπως και στη ζωή, η ανάσταση είναι αδύνατη».
Όμως, δεν είναι όλοι τόσο ευχαριστημένοι. Το facebook απαίτησε από τους δημιουργούς της υπηρεσίας να «σταματήσουν αμέσως τη δραστηριότητά τους», επικαλούμενο παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του Οι ιδρυτές της «μηχανής αυτοκτονίας»- Langelaar,,Gordan Savicic και Danya Vasiliev-διαφώνησαν υποστηρίζοντας ότι οι ίδιοι οι χρήστες δίνουν οικειοθελώς τις πληροφορίες πρόσβασης που έχουν χρησιμοποιήσει στο facebook. Το facebook διέγραψε τους δημιουργούς της υπηρεσίας ωστόσο εκείνοι συνεχίζουν τους «εικονικούς θανάτους». Τα MySpace, LinkedIn και Twitter δεν έχουν αντιδράσει ακόμα επίσημα.
Πηγή
web 2.0 suicide machine promotion from moddr_ on Vimeo.
Η «Μηχανή Αυτοκτονίας» δημιουργήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2009 και από τότε έχει πραγματοποιήσει περισσότερους από 1.000 εικονικούς θανάτους διακόπτοντας περισσότερες από 80.500 φιλίες στο facebook και αφαιρώντας περίπου 276.000 μηνύματα στο twitter, σύμφωνα με το περιοδικό Time.
Από τη στιγμή που θα δώσει κάποιος στην υπηρεσία τις πληροφορίες που έχει χρησιμοποιήσει για να εγγραφεί σε μια ιστοσελίδα (όνομα πρόσβασης και συνθημετικό), η «μηχανή» διαγράφει σταδιακά τα προφίλ του –μηνύματα στο twitter, επαφές στο myspace, φίλους στο facebook- με τον ίδιο τρόπο που μπορούν να το κάνουν και οι ίδιοι οι χρήστες χειροκίνητα. Αυτό που απομένει είναι ένας εύθραυστος ηλεκτρονικός σκελετός, ένα προφίλ χωρίς πληροφορίες.
Η «μηχανή» είναι τόσο δημοφιλής που υπάρχει και λίστα αναμονής. Η αιτία της δημοφιλίας της είναι η απλότητα με την οποία γίνεται η διαγραφή. Συνήθως όταν θέλει κάποιος να ακυρώσει το λογαριασμό του σε έναν ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης καλείται να συμπληρώσει κάποια ερωτηματολόγια. Επίσης, το προφίλ του και οι επαφές του δεν διαγράφονται, απλά μένουν αδημοσίευτες. Αντίθετα, η «Μηχανή Αυτοκτονίας» διαγράφει όλες τις πληροφορίες από τους σέρβερς των ιστοσελίδων. Ωστόσο, οι δημιουργοί της προειδοποιούν ότι «όπως και στη ζωή, η ανάσταση είναι αδύνατη».
Όμως, δεν είναι όλοι τόσο ευχαριστημένοι. Το facebook απαίτησε από τους δημιουργούς της υπηρεσίας να «σταματήσουν αμέσως τη δραστηριότητά τους», επικαλούμενο παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του Οι ιδρυτές της «μηχανής αυτοκτονίας»- Langelaar,,Gordan Savicic και Danya Vasiliev-διαφώνησαν υποστηρίζοντας ότι οι ίδιοι οι χρήστες δίνουν οικειοθελώς τις πληροφορίες πρόσβασης που έχουν χρησιμοποιήσει στο facebook. Το facebook διέγραψε τους δημιουργούς της υπηρεσίας ωστόσο εκείνοι συνεχίζουν τους «εικονικούς θανάτους». Τα MySpace, LinkedIn και Twitter δεν έχουν αντιδράσει ακόμα επίσημα.
Πηγή
Νέες αλλαγές στις ρυθμίσεις απορρήτου ανακοίνωσε το Facebook
Το Facebook ανακοίνωσε νέες αλλαγές στις ρυθμίσεις απορρήτου. Οι εν λόγω
ρυθμίσεις δίνουν στους χρήστες τη δυνατότητα να ελέγχουν ποιοι θα
μπορούν να «βλέπουν» καθετί που αναρτούν στη σελίδα τους.
Όταν κάποιος χρήστης επισημαίνεται (tag), για παράδειγμα, σε κάποια δημοσίευση, όπως φωτογραφία ή βίντεο, θα έχει τη δυνατότητα να επιβεβαιώσει την επισήμανση πριν αυτή δημοσιευθεί. Εκτιμάται ότι έτσι θα ελαχιστοποιηθεί το πρόβλημα της κακόβουλης επισήμανσης, που συναντάται συχνά όταν κάποιος επισημαίνει έναν χρήστη σε μία δυσάρεστη εικόνα.
Επιπλέον κάθε στοιχείο στον τοίχο ενός χρήστη θα έχει ατομικές επιλογές προστασίας δεδομένων. Θα υπάρχει η δυνατότητα αφαίρεσης κάποιας επισήμανσης, αιτήματος αφαίρεσης επισήμανσης ή και μπλοκ του χρήστη που έκανε το tag. Έτσι ενώ οι χρήστες θα μπορούν να κάνουν tag κάποιον που δεν βρίσκεται στη λίστα των φίλων του, το άτομο αυτό θα μπορεί να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει την επισήμανση. Οι εν λόγω επισημάνσεις τοποθεσιών θα γίνονται σε όλες τις εφαρμογές του Facebook κι όχι μόνο στα κινητά τηλέφωνα. Τέλος οι χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν πως εμφανίζεται σε άλλους χρήστες το προφίλ τους πέρα από το κεντρικό προφίλ.
Πηγή
Όταν κάποιος χρήστης επισημαίνεται (tag), για παράδειγμα, σε κάποια δημοσίευση, όπως φωτογραφία ή βίντεο, θα έχει τη δυνατότητα να επιβεβαιώσει την επισήμανση πριν αυτή δημοσιευθεί. Εκτιμάται ότι έτσι θα ελαχιστοποιηθεί το πρόβλημα της κακόβουλης επισήμανσης, που συναντάται συχνά όταν κάποιος επισημαίνει έναν χρήστη σε μία δυσάρεστη εικόνα.
Επιπλέον κάθε στοιχείο στον τοίχο ενός χρήστη θα έχει ατομικές επιλογές προστασίας δεδομένων. Θα υπάρχει η δυνατότητα αφαίρεσης κάποιας επισήμανσης, αιτήματος αφαίρεσης επισήμανσης ή και μπλοκ του χρήστη που έκανε το tag. Έτσι ενώ οι χρήστες θα μπορούν να κάνουν tag κάποιον που δεν βρίσκεται στη λίστα των φίλων του, το άτομο αυτό θα μπορεί να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει την επισήμανση. Οι εν λόγω επισημάνσεις τοποθεσιών θα γίνονται σε όλες τις εφαρμογές του Facebook κι όχι μόνο στα κινητά τηλέφωνα. Τέλος οι χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν πως εμφανίζεται σε άλλους χρήστες το προφίλ τους πέρα από το κεντρικό προφίλ.
Πηγή
Το ηλεκτροσόκ της ελληνικής κοινωνίας, του Σ. Κούλογλου
Aπό τις πρόσφατες εξελίξεις για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα,
παραμένει ανεξήγητη η σκληρή στάση της Γερμανίας, ξεκινώντας από την
κυβέρνηση της χώρας και φτάνοντας μέχρι τα δηλητηριώδη σχόλια μερίδας
του γερμανικού Tύπου. Σίγουρα, οι ορθολογιστές Γερμανοί τα έχουν πάρει
-και με το δίκιο τους- με τη συστηματική παραποίηση των στοιχείων από
την ελληνική πλευρά. Όμως, η «δημιουργική στατιστική» ήταν γνωστή στις
Βρυξέλλες και κατά γενική ομολογία δεν αποτελεί ελληνικό copyright.
Το ερώτημα μετατρέπεται σε πραγματικό μυστήριο, αν συνυπολογιστεί το αποτέλεσμα των οικονομικών μέτρων που επέβαλε το Βερολίνο στην ελληνική κυβέρνηση. Σπάταλοι ή ψεύτες, οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι πελάτες των γερμανικών προϊόντων, ξεκινώντας από τις τηλεοράσεις και φτάνοντας στις Μερσεντές και τις BMW. Η οικονομική ύφεση που αναπόφευκτα προκαλούν τα μέτρα θα περιορίσει σημαντικά την κατανάλωση και γερμανικών προϊόντων. Γιατί ξαφνικά οι Γερμανοί πυροβολούν τα πόδια τους;
Η απάντηση βρίσκεται στο «shock doctrine», στη θεωρία που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια η Καναδή δημοσιογράφος Νάομι Κλάιν. Στο βιβλίο της με τον ίδιο τίτλο (The shock doctrine), που το «Dow Jones Business News» ανακήρυξε «ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο του 21ου αιώνα για την οικονομία», η διάσημη συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι νεοφιλελεύθεροι -που κυριαρχούν τις τελευταίες 3 δεκαετίες στη διεθνή οικονομική σκέψη και πρακτική- χρησιμοποιούν κάθε λογής κρίσεις και καταστροφές, από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις μέχρι σεισμούς, φτώχια και οικονομικές χρεoκοπίες για να επιβάλουν τη ριζική αλλαγή της χώρας που έχει πληγεί.
Όπως είχε γράψει ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, «μόνο μια κρίση παράγει πραγματική αλλαγή» και μπορεί να οδηγήσει σε απελευθέρωση από την «τυραννία του status quo». Και όταν μιλάνε για αλλαγή οι νεοφιλελεύθεροι ιδεολόγοι εννοούν την «αγία τριάδα» που λατρεύουν: ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμός του κράτους και περικοπές των κοινωνικών δαπανών.
Τα παραδείγματα αφθονούν. Στις ΗΠΑ η καταστροφή της Νέας Ορλεάνης από τον τυφώνα Κατρίνα έκανε πραγματικότητα αυτό που η κυβέρνηση Μπους επιχειρούσε για χρόνια χωρίς επιτυχία: μέσα σε μερικούς μήνες όλα τα δημόσια σχολεία της πόλης καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από ιδιωτικά. Το 1989, η σφαγή στην πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου επέτρεψε στην κινεζική ηγεσία να ξεκινήσει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που μετέτρεψαν ένα κλειστό κομμουνιστικό καθεστώς σε καπιταλιστικό Φαρ Ουέστ.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της νεοφιλελεύθερης συνταγής: ένα είδος συλλογικού τραύματος της κοινωνίας-πειραματόζωο. Στη Ρωσία, μετά το 1991, το σοκ από την πτώση του κομμουνισμού έκανε δυνατή την εφαρμογή της «θεραπείας σοκ» που ιδιωτικοποίησε την κρατική οικονομία. Στη Βολιβία, όπου ιδιωτικοποιήθηκε μέχρι και το νερό, είχε προηγηθεί μια μεγάλη περίοδος οικονομικής και πολιτικής αστάθειας. Στην περίπτωση της Χιλής, όπου το νεοφιλελεύθερο πείραμα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ το 1973, η κοινωνία ήταν τραυματισμένη από την αιματηρή ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε και την οικονομική κρίση που είχε προηγηθεί.
Μάλιστα, η συγγραφέας του Shock Doctrine υποστηρίζει ότι στη Χιλή τα απάνθρωπα βασανιστήρια χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί η «ελεύθερη αγορά». Ένα πρόσφατο άρθρο της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», που κατηγορούσε τη γερμανική κυβέρνηση ότι το παράκανε με τις θυσίες που ζητά από την Ελλάδα, είχε ακριβώς τον τίτλο: «Μη βασανίζετε τους Έλληνες, κυρία Μέρκελ». Το άρθρο τόνιζε ότι «το πρόγραμμα λιτότητας θα φρενάρει απίστευτα την ελληνική οικονομία, πολύ περισσότερο από άλλα αντίστοιχα προγράμματα» και ότι «είναι μια πραγματική θυσία για την Ελλάδα που έδωσε ό,τι ήταν να δώσει».
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, ως προς την Ελλάδα, οι αδιάλλακτοι μέσα στη γερμανική κυβέρνηση προέρχονται από το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών -φανατικών οπαδών του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Οι σημερινοί Έλληνες βρίσκονται σε καθεστώς σοκ και πληρούν την προϋπόθεση του συλλογικού τραύματος: έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα έχουν κάνει θάλασσα και ότι θα χρειαστεί γι' αυτό να πληρώσουν, επιτρέποντας να αλλάξει ριζικά η οικονομία και η κοινωνία τους. Τελικώς οι Γερμανοί δεν πυροβολούν τα πόδια τους: μπορεί η Μερσεντές να πουλήσει λιγότερα αυτοκίνητα στην Ελλάδα, αλλά οι γερμανικές επιχειρήσεις θα αγοράσουν τα επόμενα χρόνια μέσα στον πανικό οτιδήποτε γυαλίζει, από το υπόλοιπο του ΟΤΕ μέχρι τα νησιά.
Δημοσιεύεται στο lifo
Το ερώτημα μετατρέπεται σε πραγματικό μυστήριο, αν συνυπολογιστεί το αποτέλεσμα των οικονομικών μέτρων που επέβαλε το Βερολίνο στην ελληνική κυβέρνηση. Σπάταλοι ή ψεύτες, οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι πελάτες των γερμανικών προϊόντων, ξεκινώντας από τις τηλεοράσεις και φτάνοντας στις Μερσεντές και τις BMW. Η οικονομική ύφεση που αναπόφευκτα προκαλούν τα μέτρα θα περιορίσει σημαντικά την κατανάλωση και γερμανικών προϊόντων. Γιατί ξαφνικά οι Γερμανοί πυροβολούν τα πόδια τους;
Η απάντηση βρίσκεται στο «shock doctrine», στη θεωρία που ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια η Καναδή δημοσιογράφος Νάομι Κλάιν. Στο βιβλίο της με τον ίδιο τίτλο (The shock doctrine), που το «Dow Jones Business News» ανακήρυξε «ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο του 21ου αιώνα για την οικονομία», η διάσημη συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι νεοφιλελεύθεροι -που κυριαρχούν τις τελευταίες 3 δεκαετίες στη διεθνή οικονομική σκέψη και πρακτική- χρησιμοποιούν κάθε λογής κρίσεις και καταστροφές, από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις μέχρι σεισμούς, φτώχια και οικονομικές χρεoκοπίες για να επιβάλουν τη ριζική αλλαγή της χώρας που έχει πληγεί.
Όπως είχε γράψει ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, «μόνο μια κρίση παράγει πραγματική αλλαγή» και μπορεί να οδηγήσει σε απελευθέρωση από την «τυραννία του status quo». Και όταν μιλάνε για αλλαγή οι νεοφιλελεύθεροι ιδεολόγοι εννοούν την «αγία τριάδα» που λατρεύουν: ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμός του κράτους και περικοπές των κοινωνικών δαπανών.
Τα παραδείγματα αφθονούν. Στις ΗΠΑ η καταστροφή της Νέας Ορλεάνης από τον τυφώνα Κατρίνα έκανε πραγματικότητα αυτό που η κυβέρνηση Μπους επιχειρούσε για χρόνια χωρίς επιτυχία: μέσα σε μερικούς μήνες όλα τα δημόσια σχολεία της πόλης καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από ιδιωτικά. Το 1989, η σφαγή στην πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου επέτρεψε στην κινεζική ηγεσία να ξεκινήσει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που μετέτρεψαν ένα κλειστό κομμουνιστικό καθεστώς σε καπιταλιστικό Φαρ Ουέστ.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της νεοφιλελεύθερης συνταγής: ένα είδος συλλογικού τραύματος της κοινωνίας-πειραματόζωο. Στη Ρωσία, μετά το 1991, το σοκ από την πτώση του κομμουνισμού έκανε δυνατή την εφαρμογή της «θεραπείας σοκ» που ιδιωτικοποίησε την κρατική οικονομία. Στη Βολιβία, όπου ιδιωτικοποιήθηκε μέχρι και το νερό, είχε προηγηθεί μια μεγάλη περίοδος οικονομικής και πολιτικής αστάθειας. Στην περίπτωση της Χιλής, όπου το νεοφιλελεύθερο πείραμα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ το 1973, η κοινωνία ήταν τραυματισμένη από την αιματηρή ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε και την οικονομική κρίση που είχε προηγηθεί.
Μάλιστα, η συγγραφέας του Shock Doctrine υποστηρίζει ότι στη Χιλή τα απάνθρωπα βασανιστήρια χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί η «ελεύθερη αγορά». Ένα πρόσφατο άρθρο της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», που κατηγορούσε τη γερμανική κυβέρνηση ότι το παράκανε με τις θυσίες που ζητά από την Ελλάδα, είχε ακριβώς τον τίτλο: «Μη βασανίζετε τους Έλληνες, κυρία Μέρκελ». Το άρθρο τόνιζε ότι «το πρόγραμμα λιτότητας θα φρενάρει απίστευτα την ελληνική οικονομία, πολύ περισσότερο από άλλα αντίστοιχα προγράμματα» και ότι «είναι μια πραγματική θυσία για την Ελλάδα που έδωσε ό,τι ήταν να δώσει».
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, ως προς την Ελλάδα, οι αδιάλλακτοι μέσα στη γερμανική κυβέρνηση προέρχονται από το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών -φανατικών οπαδών του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Οι σημερινοί Έλληνες βρίσκονται σε καθεστώς σοκ και πληρούν την προϋπόθεση του συλλογικού τραύματος: έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα έχουν κάνει θάλασσα και ότι θα χρειαστεί γι' αυτό να πληρώσουν, επιτρέποντας να αλλάξει ριζικά η οικονομία και η κοινωνία τους. Τελικώς οι Γερμανοί δεν πυροβολούν τα πόδια τους: μπορεί η Μερσεντές να πουλήσει λιγότερα αυτοκίνητα στην Ελλάδα, αλλά οι γερμανικές επιχειρήσεις θα αγοράσουν τα επόμενα χρόνια μέσα στον πανικό οτιδήποτε γυαλίζει, από το υπόλοιπο του ΟΤΕ μέχρι τα νησιά.
Δημοσιεύεται στο lifo
Τρίτη 23 Αυγούστου 2011
Remake του Back Tο The Future?
Αν και οι κινηματογραφικές αίθουσες κατακλύζονται τελευταία από συνέχειες και remakes μέχρι τώρα ήμασταν τυχεροί και το Holywood δεν άγγιξε αυτή τη φοβερή τριλογία των 80s. Προκείμενου να προλάβουν το κακό λοιπόν κάποιοι αποφάσισαν να φτιάξουν μια σχετική σελίδα!
Όταν η ληστεία κατά τη διάρκεια της μέρας συναντά τη ληστεία της νύχτας, της Naomi Klein
Συνεχίζω να ακούω παραλληλισμούς ανάμεσα στις ταραχές του Λονδίνου και
άλλων Ευρωπαϊκών πόλεων - τις σπασμένες βιτρίνες στην Αθήνα ή τα καμένα
αυτοκίνητα στο Παρίσι. Και υπάρχουν ομοιότητες, αυτό είναι σίγουρο: μια
σπίθα που την ανάβει η αστυνομική βία, μια γενιά που νιώθει
παραμελημένη.
Ναι αλλά αυτά τα γεγονότα σημαδεύτηκαν από τις μαζικές καταστροφές ∙ οι λεηλασίες ήταν ήσσονος σημασίας. Υπήρξαν άλλωστε τα τελευταία χρόνια κι άλλες μαζικές λεηλασίες, και μάλλον πρέπει να μιλήσουμε και γι' αυτές. Υπήρξε η Βαγδάτη αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ - ένα παραλήρημα εμπρησμών και λεηλασίας που ερήμωσε βιβλιοθήκες και μουσεία. Τότε χτυπήθηκαν επίσης τα εργοστάσια. Το 2004 επισκέφθηκα ένα εργοστάσιο που κάποτε έφτιαχνε ψυγεία. Οι εργάτες του αφού είχαν αφαιρέσει καθετί που είχε αξία, μετά το έκαψαν ολοσχερώς, σε σημείο που η αποθήκη του εργοστασίου να μοιάζει με γλυπτό από λιωμένο μέταλλο.
Τότε όμως το γεγονός καλύφθηκε στην τρέχουσα ειδησεογραφία ως μια άκρως πολιτική πράξη. Είπαν ότι αυτά γίνονται όταν ένα καθεστώς δεν έχει καμιά νομιμοποίηση στα μάτια του κόσμου. Αφότου παρακολουθούσαν για τόσο καιρό το Σαντάμ και τους γιους του να κάνουν ό,τι θέλουν με όποιον θέλουν, πολλοί καθημερινοί Ιρακινοί ένιωσαν ότι είχαν το δικαίωμα να πάρουν και μερικά πράγματα για τους εαυτούς τους. Αλλά το Λονδίνο δεν είναι Βαγδάτη και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δεν είναι Σαντάμ, οπότε σίγουρα δεν υπάρχει τίποτε να μάθουμε απ' αυτή την υπόθεση.
Τί λέτε να εξετάσουμε ένα παράδειγμα από μια δημοκρατία; Αργεντινή ας πούμε γύρω στο 2001. Η οικονομία σε ελεύθερη πτώση και χιλιάδες άνθρωποι να ζουν σε σκληρές γειτονιές που ήταν βιομηχανικές ζώνες με ευημερία πριν τη νεοφιλελεύθερη περίοδο και την εισβολή των πολυεθνικών σούπερ - καταστημάτων. Ο κόσμος βγήκε τότε έξω και γέμιζε καροτσάκια με αγαθά που δε μπορούσε πλέον το πορτοφόλι του να τα σηκώσει - ρούχα, ηλεκτρονικά είδη, κρέας. Η κυβέρνηση κήρυξε τη χώρα σε «κατάσταση πολιορκίας» για να αποκαταστήσει την τάξη ∙ αυτό δεν άρεσε στον κόσμο ο οποίος και ανέτρεψε την κυβέρνηση.
Οι μαζικές λεηλασίες της Αργεντινής ονομάστηκαν El Saqueo - η λεηλασία. Αυτό είχε ιδιαίτερη πολιτική σημασία γιατί με αυτόν ακριβώς τον όρο περιγράφονταν ως τότε οι ενέργειες των ελίτ που πούλησαν τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία της χώρας με ολοφάνερα διεφθαρμένες συμφωνίες ιδιωτικοποίησης, κρύβοντας λεφτά σε οφ σορ (offshore) εταιρίες και μετά δίνοντας το λογαριασμό στον κόσμο με ακραία πακέτα λιτότητας. Οι Αργεντινοί κατάλαβαν ότι οι λεηλασίες των εμπορικών κέντρων δε θα είχαν συμβεί αν δεν είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη λεηλασία της οικονομίας και ότι οι πραγματικοί γκάνγκστερ ήταν και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση.
Αλλά η Αγγλία δεν είναι Λατινική Αμερική, και οι ταραχές της δεν είναι πολιτικές, ή έτσι συνεχίζουμε να ακούμε. Έχουν να κάνουν λέει με την ανομία και με τους νεαρούς που εκμεταλλεύονται μια κατάσταση για να αρπάξουν οτιδήποτε δεν είναι δικό τους. Και η βρετανική κοινωνία, μας λέει ο Κάμερον, απεχθάνεται αυτού του είδους τη συμπεριφορά.
Αυτά λέγονται λοιπόν με κάθε σοβαρότητα. Λες και η μαζική πρακτική της διάσωσης των τραπεζών δεν είχε λάβει ποτέ χώρα, ακολουθούμενη μάλιστα από προκλητικά νέα ανώτατα μπόνους. Κι έπειτα να ακολουθούν οι έκτακτες συναντήσεις των G-8 και G-20, όπου οι ηγέτες αποφάσισαν συλλογικά να μην κάνουν τίποτε για να τιμωρήσουν τους τραπεζίτες για αυτή την κατάσταση ή έστω να πάρουν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία για να αποτρέψουν πιθανή επανάληψη αντίστοιχης κρίσης στο μέλλον.
Αντίθετα, επέστρεψαν όλοι στα σπίτια τους κι ο καθένας στη χώρα του επέβαλλε θυσίες σ' αυτούς που ήταν πιο ευάλωτοι. Το έκαναν απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους, χρησιμοποιώντας τους εκπαιδευτικούς σαν αποδιοπομπαίους τράγους, κλείνοντας βιβλιοθήκες, ανεβάζοντας τα δίδακτρα, προωθώντας γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, μειώνοντας τις συντάξεις κ.ο.κ - φτιάξτε το κοκτέιλ ανάλογα με τη χώρα στην οποία βρίσκεστε. Και ποιοί βγήκαν στην τηλεόραση κάνοντας μαθήματα για την ανάγκη να τελειώνουμε επιτέλους με αυτά τα «προνόμια»; Μα φυσικά, οι τραπεζίτες και οι μάνατζερ των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων (hedge funds).
Αυτή είναι η παγκόσμια λεηλασία, η στιγμή της μεγάλης αρπαγής. Υποκινούμενη από μια παθολογική αίσθηση του δικαιώματος στη λεηλασία, όλα έγιναν με τα φώτα αναμμένα, λες και δεν υπήρχε τίποτε να κρύψουν. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι ενοχλητικοί φόβοι. Στις αρχές του Ιούλη, η Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, αναφέρθηκε σε μια σχετική δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 94% των εκατομμυριούχων φοβούνται τη «βία των δρόμων». Εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι ήταν ένας λογικός φόβος.
Βέβαια, οι ταραχές στο Λονδίνο δεν ήταν πολιτική διαμαρτυρία. Αλλά οι άνθρωποι που λήστευαν τη νύχτα είναι απολύτως βέβαιο ότι γνώριζαν πολύ καλά ότι οι ελίτ διέπρατταν τη δικιά τους ληστεία κατά τη διάρκεια της μέρας. Η λεηλασία είναι μεταδοτική.
Οι Συντηρητικοί έχουν δίκιο όταν λένε ότι οι ταραχές δε σχετίζονται με τις περικοπές. Σχετίζονται όμως και με το παραπάνω με αυτό που οι περικοπές εκπροσωπούν: τη λογική του αποκλεισμού. Αποκλεισμένος σε μια διευρυνόμενη κατώτερη τάξη με τους πολύ λίγους δρόμους διαφυγής που υπήρχαν μια προηγούμενη περίοδο - μια δουλειά και μια καλή προσιτή εκπαίδευση – να φράζονται κι αυτοί πολύ γρήγορα. Οι περικοπές δίνουν το μήνυμα. Λένε σε ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας: είσαι καταδικασμένος να βρίσκεσαι εκεί που είσαι τώρα, όλο και περισσότερο σαν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που διώχνουμε στα όλο και πιο οχυρωμένα σύνορα μας.
Η απάντηση του Ντέιβιντ Κάμερον στις ταραχές ήταν να καταστήσει κυριολεκτικό τον αποκλεισμό: εξώσεις από τις κοινωνικές κατοικίες, απειλές ότι θα κόψει τα μέσα της επικοινωνίας και εξωφρενικές ποινές φυλάκισης (5 μήνες σε μια γυναίκα για ένα κλεμένο σορτσάκι). Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν και πάλι το ίδιο: εξαφανιστείτε, και κάντε το και ήσυχα.
Στη «σύνοδο κορυφής της λιτότητας» των G-20 πέρσι στο Τορόντο, οι διαδηλώσεις οδηγήθηκαν σε ταραχές και πολλά αυτοκίνητα της αστυνομίας πυρπολήθηκαν. Δεν ήταν τίποτε βέβαια σε σχέση με τα δεδομένα του Λονδίνου του 2011, αλλά παρόλα αυτά ήταν κάτι που σόκαρε εμάς τους Καναδούς.
Η μεγάλη αντιπαράθεση που έγινε τότε ήταν για το γεγονός ότι η κυβέρνηση ξόδεψε 675 εκατομμύρια δολάρια στην «ασφάλεια» της συνόδου κορυφής (χωρίς βέβαια να τα κατάφεραν να σβήσουν τις φωτιές). Την ίδια στιγμή πολλοί από μας είχαμε επισημάνει ότι το νέο ακριβό οπλοστάσιο που είχε αποκτήσει η αστυνομία - αντλίες νερού, ηχητικά κανόνια, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες - δεν ήταν μόνον για τους διαδηλωτές στους δρόμους. Μακροπρόθεσμα, η χρήση τους θα έγκειται στο να πειθαρχήσουν τους φτωχούς, που στη νέα εποχή της λιτότητας θα έχουν επικίνδυνα λίγα για να χάσουν.
Αυτό είναι που δεν κατάλαβε ο Ντέιβιντ Κάμερον: δε μπορείς να κόβεις από τον προϋπολογισμό τα κονδύλια για την αστυνομία την ίδια στιγμή που περικόπτεις τα πάντα. Γιατί όταν κλέβεις τα πολύ λίγα που έχουν απομείνει στους ανθρώπους, προκειμένου να προστατεύσεις αυτούς που έχουν πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζουν, θα πρέπει να περιμένεις την αντίσταση - είτε της οργανωμένης διαμαρτυρίας είτε της αυθόρμητης λεηλασίας.
Και αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι φυσική.
Ναόμι Κλάιν 16 Αυγούστου 2011
Μετάφραση: Κώστας Γούσης
πηγή:alterthess.gr
Ναι αλλά αυτά τα γεγονότα σημαδεύτηκαν από τις μαζικές καταστροφές ∙ οι λεηλασίες ήταν ήσσονος σημασίας. Υπήρξαν άλλωστε τα τελευταία χρόνια κι άλλες μαζικές λεηλασίες, και μάλλον πρέπει να μιλήσουμε και γι' αυτές. Υπήρξε η Βαγδάτη αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ - ένα παραλήρημα εμπρησμών και λεηλασίας που ερήμωσε βιβλιοθήκες και μουσεία. Τότε χτυπήθηκαν επίσης τα εργοστάσια. Το 2004 επισκέφθηκα ένα εργοστάσιο που κάποτε έφτιαχνε ψυγεία. Οι εργάτες του αφού είχαν αφαιρέσει καθετί που είχε αξία, μετά το έκαψαν ολοσχερώς, σε σημείο που η αποθήκη του εργοστασίου να μοιάζει με γλυπτό από λιωμένο μέταλλο.
Τότε όμως το γεγονός καλύφθηκε στην τρέχουσα ειδησεογραφία ως μια άκρως πολιτική πράξη. Είπαν ότι αυτά γίνονται όταν ένα καθεστώς δεν έχει καμιά νομιμοποίηση στα μάτια του κόσμου. Αφότου παρακολουθούσαν για τόσο καιρό το Σαντάμ και τους γιους του να κάνουν ό,τι θέλουν με όποιον θέλουν, πολλοί καθημερινοί Ιρακινοί ένιωσαν ότι είχαν το δικαίωμα να πάρουν και μερικά πράγματα για τους εαυτούς τους. Αλλά το Λονδίνο δεν είναι Βαγδάτη και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δεν είναι Σαντάμ, οπότε σίγουρα δεν υπάρχει τίποτε να μάθουμε απ' αυτή την υπόθεση.
Τί λέτε να εξετάσουμε ένα παράδειγμα από μια δημοκρατία; Αργεντινή ας πούμε γύρω στο 2001. Η οικονομία σε ελεύθερη πτώση και χιλιάδες άνθρωποι να ζουν σε σκληρές γειτονιές που ήταν βιομηχανικές ζώνες με ευημερία πριν τη νεοφιλελεύθερη περίοδο και την εισβολή των πολυεθνικών σούπερ - καταστημάτων. Ο κόσμος βγήκε τότε έξω και γέμιζε καροτσάκια με αγαθά που δε μπορούσε πλέον το πορτοφόλι του να τα σηκώσει - ρούχα, ηλεκτρονικά είδη, κρέας. Η κυβέρνηση κήρυξε τη χώρα σε «κατάσταση πολιορκίας» για να αποκαταστήσει την τάξη ∙ αυτό δεν άρεσε στον κόσμο ο οποίος και ανέτρεψε την κυβέρνηση.
Οι μαζικές λεηλασίες της Αργεντινής ονομάστηκαν El Saqueo - η λεηλασία. Αυτό είχε ιδιαίτερη πολιτική σημασία γιατί με αυτόν ακριβώς τον όρο περιγράφονταν ως τότε οι ενέργειες των ελίτ που πούλησαν τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία της χώρας με ολοφάνερα διεφθαρμένες συμφωνίες ιδιωτικοποίησης, κρύβοντας λεφτά σε οφ σορ (offshore) εταιρίες και μετά δίνοντας το λογαριασμό στον κόσμο με ακραία πακέτα λιτότητας. Οι Αργεντινοί κατάλαβαν ότι οι λεηλασίες των εμπορικών κέντρων δε θα είχαν συμβεί αν δεν είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη λεηλασία της οικονομίας και ότι οι πραγματικοί γκάνγκστερ ήταν και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση.
Αλλά η Αγγλία δεν είναι Λατινική Αμερική, και οι ταραχές της δεν είναι πολιτικές, ή έτσι συνεχίζουμε να ακούμε. Έχουν να κάνουν λέει με την ανομία και με τους νεαρούς που εκμεταλλεύονται μια κατάσταση για να αρπάξουν οτιδήποτε δεν είναι δικό τους. Και η βρετανική κοινωνία, μας λέει ο Κάμερον, απεχθάνεται αυτού του είδους τη συμπεριφορά.
Αυτά λέγονται λοιπόν με κάθε σοβαρότητα. Λες και η μαζική πρακτική της διάσωσης των τραπεζών δεν είχε λάβει ποτέ χώρα, ακολουθούμενη μάλιστα από προκλητικά νέα ανώτατα μπόνους. Κι έπειτα να ακολουθούν οι έκτακτες συναντήσεις των G-8 και G-20, όπου οι ηγέτες αποφάσισαν συλλογικά να μην κάνουν τίποτε για να τιμωρήσουν τους τραπεζίτες για αυτή την κατάσταση ή έστω να πάρουν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία για να αποτρέψουν πιθανή επανάληψη αντίστοιχης κρίσης στο μέλλον.
Αντίθετα, επέστρεψαν όλοι στα σπίτια τους κι ο καθένας στη χώρα του επέβαλλε θυσίες σ' αυτούς που ήταν πιο ευάλωτοι. Το έκαναν απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους, χρησιμοποιώντας τους εκπαιδευτικούς σαν αποδιοπομπαίους τράγους, κλείνοντας βιβλιοθήκες, ανεβάζοντας τα δίδακτρα, προωθώντας γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, μειώνοντας τις συντάξεις κ.ο.κ - φτιάξτε το κοκτέιλ ανάλογα με τη χώρα στην οποία βρίσκεστε. Και ποιοί βγήκαν στην τηλεόραση κάνοντας μαθήματα για την ανάγκη να τελειώνουμε επιτέλους με αυτά τα «προνόμια»; Μα φυσικά, οι τραπεζίτες και οι μάνατζερ των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων (hedge funds).
Αυτή είναι η παγκόσμια λεηλασία, η στιγμή της μεγάλης αρπαγής. Υποκινούμενη από μια παθολογική αίσθηση του δικαιώματος στη λεηλασία, όλα έγιναν με τα φώτα αναμμένα, λες και δεν υπήρχε τίποτε να κρύψουν. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι ενοχλητικοί φόβοι. Στις αρχές του Ιούλη, η Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, αναφέρθηκε σε μια σχετική δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 94% των εκατομμυριούχων φοβούνται τη «βία των δρόμων». Εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι ήταν ένας λογικός φόβος.
Βέβαια, οι ταραχές στο Λονδίνο δεν ήταν πολιτική διαμαρτυρία. Αλλά οι άνθρωποι που λήστευαν τη νύχτα είναι απολύτως βέβαιο ότι γνώριζαν πολύ καλά ότι οι ελίτ διέπρατταν τη δικιά τους ληστεία κατά τη διάρκεια της μέρας. Η λεηλασία είναι μεταδοτική.
Οι Συντηρητικοί έχουν δίκιο όταν λένε ότι οι ταραχές δε σχετίζονται με τις περικοπές. Σχετίζονται όμως και με το παραπάνω με αυτό που οι περικοπές εκπροσωπούν: τη λογική του αποκλεισμού. Αποκλεισμένος σε μια διευρυνόμενη κατώτερη τάξη με τους πολύ λίγους δρόμους διαφυγής που υπήρχαν μια προηγούμενη περίοδο - μια δουλειά και μια καλή προσιτή εκπαίδευση – να φράζονται κι αυτοί πολύ γρήγορα. Οι περικοπές δίνουν το μήνυμα. Λένε σε ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας: είσαι καταδικασμένος να βρίσκεσαι εκεί που είσαι τώρα, όλο και περισσότερο σαν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που διώχνουμε στα όλο και πιο οχυρωμένα σύνορα μας.
Η απάντηση του Ντέιβιντ Κάμερον στις ταραχές ήταν να καταστήσει κυριολεκτικό τον αποκλεισμό: εξώσεις από τις κοινωνικές κατοικίες, απειλές ότι θα κόψει τα μέσα της επικοινωνίας και εξωφρενικές ποινές φυλάκισης (5 μήνες σε μια γυναίκα για ένα κλεμένο σορτσάκι). Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν και πάλι το ίδιο: εξαφανιστείτε, και κάντε το και ήσυχα.
Στη «σύνοδο κορυφής της λιτότητας» των G-20 πέρσι στο Τορόντο, οι διαδηλώσεις οδηγήθηκαν σε ταραχές και πολλά αυτοκίνητα της αστυνομίας πυρπολήθηκαν. Δεν ήταν τίποτε βέβαια σε σχέση με τα δεδομένα του Λονδίνου του 2011, αλλά παρόλα αυτά ήταν κάτι που σόκαρε εμάς τους Καναδούς.
Η μεγάλη αντιπαράθεση που έγινε τότε ήταν για το γεγονός ότι η κυβέρνηση ξόδεψε 675 εκατομμύρια δολάρια στην «ασφάλεια» της συνόδου κορυφής (χωρίς βέβαια να τα κατάφεραν να σβήσουν τις φωτιές). Την ίδια στιγμή πολλοί από μας είχαμε επισημάνει ότι το νέο ακριβό οπλοστάσιο που είχε αποκτήσει η αστυνομία - αντλίες νερού, ηχητικά κανόνια, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες - δεν ήταν μόνον για τους διαδηλωτές στους δρόμους. Μακροπρόθεσμα, η χρήση τους θα έγκειται στο να πειθαρχήσουν τους φτωχούς, που στη νέα εποχή της λιτότητας θα έχουν επικίνδυνα λίγα για να χάσουν.
Αυτό είναι που δεν κατάλαβε ο Ντέιβιντ Κάμερον: δε μπορείς να κόβεις από τον προϋπολογισμό τα κονδύλια για την αστυνομία την ίδια στιγμή που περικόπτεις τα πάντα. Γιατί όταν κλέβεις τα πολύ λίγα που έχουν απομείνει στους ανθρώπους, προκειμένου να προστατεύσεις αυτούς που έχουν πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζουν, θα πρέπει να περιμένεις την αντίσταση - είτε της οργανωμένης διαμαρτυρίας είτε της αυθόρμητης λεηλασίας.
Και αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι φυσική.
Ναόμι Κλάιν 16 Αυγούστου 2011
Μετάφραση: Κώστας Γούσης
πηγή:alterthess.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)