Την συμβολή πρακτικών που υιοθετήθηκαν κατά τη διακυβέρνηση της χώρας
από τον σοσιαλιστή Allende στην σωτηρία της Χιλής από τον πρόσφατο
σεισμό, επισημαίνει η Naomi Klein. Η ίδια αντιδρά σε κάθε προσπάθεια
οικειοποίησης των σωτήριων αυτών πρακτικών από οπαδούς άλλων οικονομικών
και πολιτικών θεωριών.
“Από τη στιγμή που η απορρύθμιση προξένησε παγκόσμια οικονομική κρίση το Σεπτέμβριο του 2009 και όλοι ασπάστηκαν ξανά το Κεϋνσιανό δόγμα, δεν είναι εύκολο να είναι κανείς φανατικός οπαδός του οικονομολόγου Milton Friedman. Σε τέτοιο βαθμό έχει χάσει την αξιοπιστία του η άποψη του για φονταμενταλισμό της ελεύθερης αγοράς (free-market fundamentalism) που οι οπαδοί του προσπαθούν απελπισμένα να καρπωθούν ιδεολογικές νίκες, όσο υπερβολική κι αν είναι αυτή η πρακτική» αναφέρει η Naomi Klein σε πρόσφατο άρθρο της στο «Τhe Nation.»
Ο λόγος για ένα ιδιαιτέρως ειδεχθές παράδειγμα αυτής της πρακτικής: μόλις δυο μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Χιλή, ο αρθρογράφος της Wall Street Bret Stephens ενημέρωσε τους αναγνώστες του ότι «σίγουρα το πνεύμα του Milton Friedman περιπλανιέται προστατευτικά πάνω από τη Χιλή», γιατί «σε αυτόν η χώρα άντεξε μια τραγωδία που οπουδήποτε αλλού θα ήταν καταστροφή... Δεν είναι τυχαίο το ότι οι Χιλιανοί ζούσαν σε σπίτια από τούβλα και οι Αϊτινοί σε σπίτια από άχυρα» όταν ήρθε η καταστροφή.
O λόγος για τις συμβουλές του Friedman στον δικτάτορα Augusto Pinochet. Και είναι εξαιτίας των συμβουλών αυτών, σύμφωνα πάντα με τον κ. Stephens, που η Χιλή έχει από τους «αυστηρότερους κανόνες κατασκευής σπιτιών. »
Υπάρχει ένα πρόβλημα με τη θεωρία αυτή, αντιτάσσει η κα Klein στο άρθρο της: οι κανόνες αυτοί για αντισεισμική προστασία υιοθετήθηκαν το 1972. Ένα χρόνο, δηλαδή, πριν την άνοδο στην εξουσία του Pinochet. Aν μάλιστα κάποιος πρέπει να πάρει τα ένσημα για τα μέτρα αυτά, αυτός είναι ο Salvador Allende, ο δημοκρατικά εκλεγμένος σοσιαλιστής πρόεδρος της Χιλής, πριν το πραξικόπημα με την στήριξη της Αμερικής.
Η Naomi Klein κάνει ακόμα λόγο για τη σημαντική ανάπτυξη της λατινοαμερικανικής χώρας τη δεκαετία του 1960, πριν δηλαδή την άνοδο του Pinochet στην εξουσία. «Η Χιλή της δεκαετίας του 1960 διέθετε το καλύτερο εκπαιδευτικό και σύστημα περίθαλψης στην ήπειρο, όπως και έναν ισχυρό βιομηχανικό τομέα και μια ταχεία αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη. Οι Χιλιανοί είχαν εμπιστοσύνη στο κράτος τους και γι αυτό εξέλεξαν τον Allende για περαιτέρω ανάπτυξή του» τονίζει.
Στην κατάσταση αυτή αντιπαραθέτει την ταχεία αποδιοργάνωση της χώρας τον καιρό του Pinochet και των Αμερικανών συμβούλων του -του Friedman συμπεριλαμβανομένου. Ακολούθησαν η παρακμή της οικονομίας με σωρεία ιδιωτικοποιήσεων και πρακτικές αποβιομηχανοποίησης , η αύξηση της ανεργίας, η παρακμή της δημόσιας σφαίρας και η περίφημη κρίση διαφθοράς και δημοσίου χρέους του 1982.
Πρέπει να είμαστε όλοι ευγνώμονες σήμερα που οι αμερικανοί σύμβουλοι του Pinochet δεν κατέστρεψαν το πλέγμα κανόνων για κατασκευή κτηρίων του Allende, στο οποίο μάλιστα, όπως κάποιοι τονίζουν, η νέα κυβέρνηση ήταν αντίθετη, καταλήγει η κα Klein. Κι όμως, αυτό ήταν που έσωσε πρόσφατα τη χώρα.
Πηγή: Tvxs.gr
“Από τη στιγμή που η απορρύθμιση προξένησε παγκόσμια οικονομική κρίση το Σεπτέμβριο του 2009 και όλοι ασπάστηκαν ξανά το Κεϋνσιανό δόγμα, δεν είναι εύκολο να είναι κανείς φανατικός οπαδός του οικονομολόγου Milton Friedman. Σε τέτοιο βαθμό έχει χάσει την αξιοπιστία του η άποψη του για φονταμενταλισμό της ελεύθερης αγοράς (free-market fundamentalism) που οι οπαδοί του προσπαθούν απελπισμένα να καρπωθούν ιδεολογικές νίκες, όσο υπερβολική κι αν είναι αυτή η πρακτική» αναφέρει η Naomi Klein σε πρόσφατο άρθρο της στο «Τhe Nation.»
Ο λόγος για ένα ιδιαιτέρως ειδεχθές παράδειγμα αυτής της πρακτικής: μόλις δυο μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Χιλή, ο αρθρογράφος της Wall Street Bret Stephens ενημέρωσε τους αναγνώστες του ότι «σίγουρα το πνεύμα του Milton Friedman περιπλανιέται προστατευτικά πάνω από τη Χιλή», γιατί «σε αυτόν η χώρα άντεξε μια τραγωδία που οπουδήποτε αλλού θα ήταν καταστροφή... Δεν είναι τυχαίο το ότι οι Χιλιανοί ζούσαν σε σπίτια από τούβλα και οι Αϊτινοί σε σπίτια από άχυρα» όταν ήρθε η καταστροφή.
O λόγος για τις συμβουλές του Friedman στον δικτάτορα Augusto Pinochet. Και είναι εξαιτίας των συμβουλών αυτών, σύμφωνα πάντα με τον κ. Stephens, που η Χιλή έχει από τους «αυστηρότερους κανόνες κατασκευής σπιτιών. »
Υπάρχει ένα πρόβλημα με τη θεωρία αυτή, αντιτάσσει η κα Klein στο άρθρο της: οι κανόνες αυτοί για αντισεισμική προστασία υιοθετήθηκαν το 1972. Ένα χρόνο, δηλαδή, πριν την άνοδο στην εξουσία του Pinochet. Aν μάλιστα κάποιος πρέπει να πάρει τα ένσημα για τα μέτρα αυτά, αυτός είναι ο Salvador Allende, ο δημοκρατικά εκλεγμένος σοσιαλιστής πρόεδρος της Χιλής, πριν το πραξικόπημα με την στήριξη της Αμερικής.
Η Naomi Klein κάνει ακόμα λόγο για τη σημαντική ανάπτυξη της λατινοαμερικανικής χώρας τη δεκαετία του 1960, πριν δηλαδή την άνοδο του Pinochet στην εξουσία. «Η Χιλή της δεκαετίας του 1960 διέθετε το καλύτερο εκπαιδευτικό και σύστημα περίθαλψης στην ήπειρο, όπως και έναν ισχυρό βιομηχανικό τομέα και μια ταχεία αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη. Οι Χιλιανοί είχαν εμπιστοσύνη στο κράτος τους και γι αυτό εξέλεξαν τον Allende για περαιτέρω ανάπτυξή του» τονίζει.
Στην κατάσταση αυτή αντιπαραθέτει την ταχεία αποδιοργάνωση της χώρας τον καιρό του Pinochet και των Αμερικανών συμβούλων του -του Friedman συμπεριλαμβανομένου. Ακολούθησαν η παρακμή της οικονομίας με σωρεία ιδιωτικοποιήσεων και πρακτικές αποβιομηχανοποίησης , η αύξηση της ανεργίας, η παρακμή της δημόσιας σφαίρας και η περίφημη κρίση διαφθοράς και δημοσίου χρέους του 1982.
Πρέπει να είμαστε όλοι ευγνώμονες σήμερα που οι αμερικανοί σύμβουλοι του Pinochet δεν κατέστρεψαν το πλέγμα κανόνων για κατασκευή κτηρίων του Allende, στο οποίο μάλιστα, όπως κάποιοι τονίζουν, η νέα κυβέρνηση ήταν αντίθετη, καταλήγει η κα Klein. Κι όμως, αυτό ήταν που έσωσε πρόσφατα τη χώρα.
Πηγή: Tvxs.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου