Τα σχολικά βιβλία περιέχουν δύσκολα μαθήματα οικονομικών.

Αρης Χατζηστεφάνου - Κατερίνα Κιτίδη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian στις 15/9/2011

Την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε η σχολική χρονιά στην Ελλάδα. Μπορούσες να δείς χαμόγελα στα πρόσωπα των παιδιών αλλά αυτό που δεν μπορούσες να δείς ήταν βιβλία στις τσάντες τους. Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να δώσει βιβλία και προσπάθησε να μπαλώσει την κατάσταση με αστείες ιδέες - μοίραζε DVD με τη σχολική ύλη και τύπωνε εκατομμύρια φωτοτυπίες. Ίσως για πρώτη φορά από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου κινδυνεύει να χαθεί μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Ακόμη χειρότερα, κινδυνεύει να χαθεί μια ολόκληρη γενιά.



Θεωρητικά βέβαια η Ελλάδα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου έχει πολύ σημαντικότερα προβλήματα να αντιμετωπίσει. Τα νοσοκομεία, όταν δεν κλείνουν, λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς και στοιχειώδη φάρμακα. Το σύστημα των δημοσίων μέσων μεταφοράς διαλύεται καθώς η κυβέρνηση μεταθέτει οδηγούς λεωφορείων και τρένων σε θέσεις για τις οποίες δεν έχουν τα προσόντα ή την εμεπειρία να εργαστούν. Ο δημόσιος τομέας, ο οποίος μετατράπηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο της κρίσης από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, καταρρέει  από τις απομακρύνσεις υπαλλήλων. Η ανεργία καλπάζει καθώς επτά στις δέκα επιχειρήσεις προχωρούν σε μαζικές απολύσεις. Ο αριθμός των αστέγων αυξήθηκε κατά 25% και οι αυτοκτονίες κατά 40%.

Κι όμως η έλλειψη σχολικών βιβλίων χτύπησε πολύ βαθύτερα την ψυχή της ελληνικής οικογένειας. Η Ελλάδα ήταν μια χώρα στην οποία οι γονείς πουλούσαν την πατρική τους περιουσία για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ένα δίπλωμα  πανεπιστημίου και μια η περισσότερες ξένες γλώσσες θεωρούνταν ελάχιστο εφόδιο
για μια κοινωνία που προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποδείξει ότι δεν αποτελεί το φτωχό συγγενή της Ευρώπης. Τώρα στόχος για χιλιάδες παιδιά είναι να καταφέρουν να τελειώσουν το λύκειο.

Το πρόβλημα στα σχολεία είναι ενδεικτικό της λογικής της κυβέρνησης. Καθώς απέτυχε να τυπώσει τα βιβλία, το υπουργείο παιδείας πρότεινε να δοθεί η ύλη σε φωτοτυπίες - γεγονός που αυξάνει το κόστος κατά πέντε φορές. Η ίδια λογική επικρατεί σε κάθε κυβερνητική απόφαση. Το κόστος από τη δυσλειτουργία των μέσων μεταφοράς είναι μεγαλύτερο για την εθνική οικονομία από την εξοικονόμηση που επιτυγχάνεται με την απομάκρυνση μερικών υπαλλήλων. Οι ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων (σε εξευτελιστικές τιμές) μειώνουν τα έσοδα του κράτους ενώ παράλληλα επιβαρύνουν τα ταμεία ανεργίας και πρόνοιας.

Η εικόνα της Ελλάδας του 2011 δεν είναι απλώς η εικόνα μιας χώρας που αντιμετωπίζει μια σφοδρή οικονομική κρίση. Είναι η εικόνα μιας κυβέρνησης που θυσιάζει τον πληθυσμό για να ικανοποιήσει ξένες και ελληνικές τράπεζες. Φορολογεί τα φτωχότερα στρώματα αφήνοντας αλώβητο τον τραπεζικό τομέα, την εκκλησία (τον μεγαλύτερο ιδιοκτήτη γης στη χώρα) και τους εφοπλιστές. Οι έλληνες πλοιοκτήτες, που ελέγχουν το 16% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου, πλήρωσαν το 2010 μόνο 10 εκατομμύρια ευρώ σε φόρους. Την ίδια ώρα οι εξαθλιωμένοι οικονομικοί μετανάστες έδωσαν 50 εκατομμύρια για τη διαδικασία νομιμοποίησής τους.

Η Ελληνική κυβέρνηση δεν μάχεται την οικονομική κρίση. Βρίσκεται σε πόλεμο με τον πληθυσμό της χώρας. Υπακούοντας τις καταστροφικές συμβουλές του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ προκαλεί μείωση του ΑΕΠ κατά περίπου 10% για την περίοδο 2010-2011. Και τώρα το Βερολίνο τιμωρεί τον καλύτερο μαθητή της λιτότητας προετοιμάζοντας το «σχέδιο Β» για την αναπόδραστη ελληνική χρεοκοπίας. Η Ελλάδα δεν είναι άμοιρη ευθυνών αλλά μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο για την κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος της ευρωζώνης. Οι ευρωπαίοι πολίτες μαθαίνουν να μισούν τους Έλληνες και όχι το σύστημα που δημιουργεί ελλείμματα και χρέη στην ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Εναλλακτικές λύσεις υπήρχαν αλλά η κυβέρνηση σε συνεργασία με μια ομάδα καλά αμειβόμενων δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών τις απέκρυψαν. Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει θέσει τους δικούς της όρους για αθέτηση πληρωμών σώζοντας τη χώρα αλλά και τους ευρωπαίους φορολογούμενους από δισεκατομμύρια ευρώ.
Ήταν εξ΄ αρχής δεδομένο ότι η κυβέρνηση αφού έδωσε στις τράπεζες του ευρωπαϊκού κέντρου το χρόνο που χρειάζονταν για να ξεφορτωθούν τα επικίνδυνα ελληνικά ομόλογα απλώς επιτάχυνε τη χρεοκοπία. Από την πρώτη στιγμή το ερώτημα δεν ήταν αν αλλά με ποιούς όρους θα χρεοκοπούσαμε. Η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση έδωσαν την απάντηση. θα χρεοκοπήσουμε με τους όρους των αγορών.  

Διαβάστε το κείμενο στην εφημερίδα Guardian

Πηγή